Lang geleden werd een zwangerschap bevestigd met de kikkerproef. Om aan te tonen dat een vrouw zwanger was, werd haar urine ingespoten bij een kikker waarvan de hypofyse was verwijderd en die daardoor licht van kleur was. Bij aanwezigheid van zwangerschapshormonen in de urine kleurde de huid van de kikker binnen een half uur donkerder. Dat half uur lijkt nu een eeuwigheid, maar ik weet van collega’s dat zij vroeger de urine mee naar huis namen, daar de test deden en dat het een hele tijd duurde voordat er een uitslag verscheen. En ik heb zelf jaren geleden bij de deelneemster thuis ook nog zwangerschapstesten gedaan die pas na enige tijd een uitslag gaven.
'You go, Kermit!'
Omdat ik de kikker dus associeerde met zwangerschap kocht ik er een voor mijn oudste dochter. Een foeilelijke gifgroene. Onze oudste wilde heel graag zwanger raken en dat lukte niet binnen de drie maanden die zij ervoor had uitgetrokken. Dat is natuurlijk helemaal niet bijzonder. De kans om zwanger te raken is helemaal niet zo groot. Zelfs wanneer je allebei hartstikke vruchtbaar bent, kan het best een tijdje duren. Het is echt niet zo gek om te stellen dat het een wonder is. Maar als je eenmaal samen hebt besloten dat het er de tijd voor is, dan wil je het natuurlijk meteen. Ik herkende mezelf er zo in... in die tranen wanneer je toch weer ongesteld wordt. En ik herkende ook de verhalen van deelneemsters: “ik werd niet makkelijk zwanger”... “ach, hoe lang duurde het dan?” “nou, 7 maanden… ja, lach jij maar...” (als reactie op een glimlach die blijkbaar onbewust over mijn gezicht trok).
Enfin, terug naar de kikker. Ik kocht hem als talisman en om de moed er op een positieve manier in te houden. Met goede raad van haar moeder over het proberen te vermijden van stress rond het zwanger worden. Hoe lastig ook, het gaat niet bijdragen. Uitleg verder over de kansen op een zwangerschap per cyclus, namelijk maar 15 procent. Hoe logisch is het dan dat je moet wachten. Maar vooral natuurlijk ook dat ik haar begreep, dat ik ook in tranen was toen ik nog even op haar moest wachten!
In de maand die hierop volgde raakte onze dochter zwanger van onze lieve kleindochter Jill. You go, Kermit! Ik zou hem voor eeuwig hebben gekoesterd, maar onze dochter had, zo bleek later, al snel een goede bestemming voor haar groene vriend.
Op een dag was ik op huisbezoek en ik vroeg zoals gebruikelijk aan mijn deelneemster wat voor werk zij deed. Ze gaf aan te werken bij een grote zorginstelling. Ik vertelde haar dat mijn dochter daar ook werkte. Plotseling ging haar een licht op: “Ben jij de moeder van Pauline?” Toen ik dat bevestigde, rende zij plotseling en zonder enige uitleg naar boven, mij vol verbazing achterlatend. Mijn verbazing maakte al snel plaats voor ontroering toen ze beneden kwam met de kikker: “Deze heb ik van je dochter gekregen, omdat ze wist dat mijn wens om zwanger te worden maar niet in vervulling ging. En het duurde niet lang of ik was ook zwanger!”
Die kikker deed dus zijn werk en kreeg al snel weer een nieuwe bestemming. De meiden hadden namelijk nog een collega die niet kon wachten om moeder te worden. Daarna ben ik het contact met Kermit verloren. Maar wie kan bevestigen dat onze kikkerproef blijvend werkt, meld het vooral!