Ervaringsverhaal Amy

Amy is begin 2015 gestart met IVF. De eerste ‘verse’ terugplaatsing en de daarop volgende cryo-terugplaatsing mislukten, maar gelukkig zijn er nog zeven cryo’s over. Amy: "Drie jaar probeer ik al om zwanger te raken. Ik vind het zwaar. Op het moment dat ik weer ongesteld word, is de teleurstelling groot. Dan zeg ik tegen mijn omgeving: ‘Ik kap ermee, ik doe het niet meer.’ En dan zegt mijn zus altijd: ‘Jawel, volgende keer doe je het gewoon weer.’ En dat is ook zo. Eerst is het huilen, huilen, huilen en de volgende dag ga ik weer verder. Ik moet wel verder, die wens is zo ontzettend groot.”

Niets afwijkends

“Ondanks een perfecte cyclus en heel goed zaad, lukte het ons niet om zwanger te worden. Ik zou graag willen weten waarom het bij ons niet lukt. Nadat er onderzoeken waren verricht, werden we weer voor een half jaar naar huis gestuurd. Er was immers niets afwijkends gevonden. Vrijpartijen werden moetjes, daar werd het ook niet leuker van. We mochten starten met IUI-behandelingen, die nergens op uitdraaiden. Voor de IVF-behandelingen hebben we gekozen voor een ander ziekenhuis.”

Cryo's

“Begin dit jaar heb ik mijn eerste IVF-behandeling gehad, waar ik helaas niet zwanger van raakte. Van die behandeling waren nog acht cryo’s over, maar het heeft vier maanden geduurd voordat er een cryo kon worden teruggeplaatst, omdat de hormonen die ik daarvoor moest gebruiken niet aansloegen. Ik was dus alweer maanden bezig, zonder echt een kans te krijgen. Nu zijn we overgegaan op terugplaatsingen in natuurlijke cyclus.”

Lotgenoten

“Ik schrijf een blog, om wat we meemaken te delen met familie en vrienden. Zo hoeven we niet steeds hetzelfde verhaal uit te leggen. Ze reageren allemaal heel lief en bieden heel veel steun. Toch merk ik dat bijna niemand het zo goed begrijpt als de lotgenotes met wie ik samen op een geheime Facebook-pagina zit, zij maken immers hetzelfde mee. Zelfs mijn vriend vindt het lastig als ik ontroostbaar ben. Hij heeft zelf ook verdriet, maar het is niet zijn lijf waar alles mee gebeurt.”

Geen moeite

“Veel vriendinnen zijn inmiddels allemaal moeder of zwanger. Het moment dat ze vertellen dat ze zwanger zijn, vind ik moeilijk. Dat is het nieuwtje wat ik zelf had willen hebben. Ik leef mee met zwangere vriendinnen, ik ga ook graag op kraambezoek. Daar heb ik gelukkig geen moeite mee. Ik ben ook een fanatieke tante voor de zoontjes van mijn zus. Ik had het wel geweldig gevonden om samen met mijn zus zwanger te zijn.”

Gezinnetje

“Ik wil heel graag een gezinnetje zijn. Onvoorwaardelijke liefde overbrengen. Een kindje grootbrengen, dingen van mezelf of mijn vriend terug zien. Als het niet mag lukken, dan willen we op een andere manier ouders worden. Misschien adoptie, maar dat klinkt nog zo ver weg. Er ligt nog een heleboel hoop in de vriezer.”

Wil je meer ervaringsverhalen lezen van vrouwen die verschillende behandelingen hebben ondergaan of wie zelf hebben deelgenomen aan Moeders voor Moeders? Je leest ze onder het kopje 'ervaringsverhalen' op onze website.