inloggenErvaringsverhaal Kim
Hoewel Kim twee keer spontaan zwanger raakte, is ze na tweeënhalf jaar nog altijd geen moeder. Ze heeft alles wat haar hartje begeert, maar verlangt intens naar een gezin. “In plaats van naar een sterrenrestaurant te gaan, wil ik ook met mijn kinderen naar de Efteling.”
Kim: “Bij de eerste keer onbeschermde seks dachten we dat het meteen raak zou zijn, naïef als we waren. Na een paar maanden zat ik te googlen, op zoek naar hoe lang het eigenlijk kon duren. Na bijna een jaar wilde mijn man naar de dokter. Die stelde voor om het zaad van mijn man te laten onderzoeken. Ook probeerde hij ons gerust te stellen: ik zou zeker binnen een jaar zwanger zijn. Maar wat bleek: het zaad van mijn man bevatte heel weinig goede zaadcellen.”
Wonder
“Vlak daarna gebeurde er een wonder; ik raakte zwanger. Helaas eindigde dit na zes weken al in een miskraam. Toch was ik er rustig onder, ik wist nu dat ik zwanger kon worden. Twee maanden later was het inderdaad weer zo ver. Samen hebben we de test van alle kanten bekeken, we konden het gewoon niet geloven! Ik had alleen last van bloedingen en het vruchtje bleef achter in groei. Na bijna twaalf weken zag ik tijdens een echo dat er geen knipperlichtje meer was. ‘Het leeft niet meer hè?’ vroeg ik. Helaas had ik gelijk.”
Toeval
“In Nederland kon het ziekenhuis verder niets voor ons doen. Bij twee miskramen is het nog ‘toeval’. We moesten het nog maar even verder proberen. Mijn intuïtie zei ook dat het geen toeval was, omdat mijn menstruatie altijd heel minimaal was. We hebben de huisarts om een verwijzing gevraagd naar Gent. Na het eerste onderzoek daar bleek dat mijn baarmoederslijmvlies veel te dun was. Ik kreeg daar medicijnen voor en de arts verzekerde me dat ik binnen een half jaar weer zwanger zou zijn.”
Ander werk
“Veertien maanden na de laatste miskraam zijn we terug gegaan naar Gent, omdat ik nog altijd niet zwanger was. Mijn baarmoederslijmvlies was nu in orde, maar uit een volgend onderzoek bleek dat er andere problemen waren. Een van mijn eileiders is niet doorgankelijk en een van mijn eierstokken werkt niet. We mochten beginnen met IUI-behandelingen. Na een half jaar ben ik ander werk gaan doen. Ik werkte fulltime als stewardess, en ik had een hot line met mijn manager, om als het nodig was à la minute mijn rooster aan te passen. Op een gegeven moment trok ik dat niet meer, het was te stressvol. Jammer is het wel, want ik heb de leukste baan ter wereld, en nu doe ik administratief werk.
Compleet zijn
“Mijn beste vriendin heeft al twee kindjes, terwijl we tegelijk zijn begonnen. Mijn man en ik willen ook zó graag dat geluk, maar wij zitten al jaren in een spanningsveld met verdrietige momenten. We hebben verder een heel goed leven, maar ik verlang naar dat gevoel van compleet zijn. In plaats van naar een sterrenrestaurant te gaan, wil ik ook met mijn kinderen naar de Efteling. Het is geen afgunst hoor, want ik gun het iedereen. Tijdens mijn tweede zwangerschap heb ik me daarom ook aangemeld bij Moeders voor Moeders, hoe onzeker ik ook over die zwangerschap was. Ik dacht: elk beetje dat ik inlever, gaat andere vrouwen helpen. Niet wetende dat ik het uiteindelijk zelf zo hard nodig zou hebben.”
Op deze pagina lees je meer bijzondere ervaringsverhalen.