Ervaringsverhaal Marjolein
Marjolein is na tien jaar ongewenste kinderloosheid compleet verrast door een positieve zwangerschapstest na haar derde ICSI-behandeling. “Ik had nog niet durven denken aan hoe we verder zouden moeten als deze poging zou mislukken.”
Marjolein: “Dit jaar hebben wij al tien jaar een kinderwens. Na twee jaar zijn we naar de huisarts gestapt. We kregen verschillende onderzoeken, waaruit al vrij snel bleek waar het aan lag, en ook dat het niet eenvoudig op te lossen was. De behandeling die geschikt zou zijn was ICSI met eventueel TESE, maar TESE stond nog in de kinderschoenen en werd alleen in het buitenland gedaan. Ons werd verteld dat het effect op het kind nog niet goed onderzocht was. Daarom hebben we ervoor gekozen om dat niet te doen.”
Pleegkindje
“Wij wilden heel graag vader en moeder worden, maar het hoefde niet per se een biologisch eigen kindje te zijn. Eerst hebben we een pleegkindje van negen maanden gekregen, die zou naar verwachting totdat hij volwassen was bij ons blijven. Maar hij moest na een paar maanden toch weer terug naar zijn biologische moeder. Het heeft ons een hele tijd gekost om daar bovenop te komen.”
Heel heftig
“Pleegzorg was niks voor ons, concludeerden we. We wilden toen graag adopteren, maar mijn partner was mede door het verdriet om het pleegkindje zijn baan kwijtgeraakt. Daardoor kwamen we niet in aanmerking voor adoptie. Alle wegen die we in wilden slaan om een kindje te krijgen, liepen op niets uit. Dat was voor ons heel heftig. Bovendien raakte iedereen om ons heen wel ‘gewoon’ zwanger, wat mijn eigen pijn en gemis alleen nog maar groter maakte.”
Tot het gaatje
“We gooiden ons leven eerst een paar jaar over een andere boeg; we gingen allebei weer studeren. Voor mijn man kwam het voort uit het feit dat hij zijn baan kwijt was, voor mij was het meer dat ik me graag even ergens anders op wilde richten dan op de kinderwens. Het beheerste zó mijn leven. Toch begon het in 2011 weer te kriebelen. We zijn terug gegaan naar het ziekenhuis met het plan om ‘tot het gaatje te gaan’. We wilden alles aanpakken wat ons aangeboden werd.”
Weer hoop
“Onze vruchtbaarheid bleek gelukkig iets verbeterd te zijn, waardoor we in aanmerking kwamen voor ICSI zonder TESE. Ik vond de behandelingen vooral emotioneel zwaar. De pijn van onze ongewenste kinderloosheid laaide weer helemaal op. Aan de andere kant kreeg ik ook weer hoop. Mijn emoties gingen alle kanten op; het was leven tussen hoop en vrees.”
Onwerkelijk
“Van de derde ICSI-poging raakte ik zwanger. Dat was dus de laatste poging die vergoed zou worden. Ik had nog niet durven denken aan hoe we verder zouden moeten als deze poging zou mislukken. Ik weet nu vier weken dat ik zwanger ben, en ik vind het nog steeds ontzettend onwerkelijk. Ik had al zo vaak een test gedaan waaruit ‘niet zwanger’ bleek, deze positieve test kwam als een complete verrassing.”
Sinds 2014 is de TESE-behandeling in Nederland toegestaan.
Op de pagina 'Ervaringsverhalen' lees je nog meer bijzondere verhalen van andere vrouwen.