Angela

Na heel veel bezoeken aan mijn toenmalige huisarts, die vertelde dat ik gewoon moest blijven wachten, werd ik in januari 2019 weer voor het eerst ongesteld. Deze keer, nadat ik destijds bij mijn huisarts was geweest, heb ik na veel moeite eindelijk een doorverwijzing gehad naar het fertiliteitscentrum in Zwolle. Ik kon daar in april 2019 terecht. Bij mijn eerste intakegesprek werd er een inwendige echo gemaakt, ik was toen ongesteld dus het was heel onwennig. Uit de bloedtesten die er waren gedaan kwam niks geks. Bij de inwendige echo bleek dat ik PCOS heb, maar dit werd mij toen niet verteld door de arts. Hij schreef mij Clomid, 50 mg voor. Hier ben ik toen mee begonnen, dat was 5 dagen slikken vanaf de eerste dag van mijn menstruatie. Nadat ik hier klaar mee was, moesten wij weer terugkomen zodat de arts kon kijken of het geholpen had en ik een eisprong had gekregen.

Dit was het geval, maar er waren teveel eitjes; ik had wel 5 eicellen die groot genoeg waren om bevrucht te raken. Dit was veel te gek. Wie zit er nou op 5 kinderen te wachten op 20-jarige leeftijd, als ze allemaal bevrucht zouden worden?

De 1e ronde was mislukt, we mochten een paar dagen geen gemeenschap hebben. Ik kreeg weer een nieuwe dosis mee van Clomid, 25mg en kon de menstruatie daarop weer beginnen met slikken.

Deze keer in het ziekenhuis werden we verrast met 3 eicellen waarvan er 1 gesprongen was! De arts twijfelde, maar vond het niet nodig om deze ronde weer te laten stoppen. Wij mochten dus gemeenschap hebben in deze dagen!

26 juli had ik een test gedaan omdat ik 1 dag overtijd was. Ik had diep in mijn achterhoofd de gedachte dat we al lang bezig waren om zwanger te raken en het dit keer ook niet gelukt zou zijn. Maar ik had het fout, ik deed die ochtend heel vroeg een zwangerschapstest en ik zag een wazig plusje. Ik schrok en dacht “het zal wel een grapje zijn”. Diezelfde dag deed ik nog een test van een ander merk en er kwam een 2e wazig streepje bij, ik schrok en dacht “is het echt zo?!” 2 dagen later deed ik nog meer testen en het was duidelijk. Maar toch moest ik een dure test kopen, omdat ik echt moest weten of het echt zo was en hoe lang al.

Er stond echt 'zwanger 2-3 weken'. Ik was zo gelukkig en blij en mijn man ook! Zo ontzettend blij! En we hopen op een goede zwangerschap.

In september ben ik 21 jaar geworden, dit is voor mij een mooie leeftijd om volgend jaar begin april moeder te mogen worden.