Vier paar voetjes trappelen door ons huis. Ik was 21 bij ons eerste kindje en mijn moeder vertelde over Moeders voor Moeders. Ook mijn oma kende het. Natuurlijk deed ik mee. Niet veel later volgde nr. 2, nr. 3 en nr. 4 en keer op keer deed ik mee. Het idee dat ik iemand de kans kon bieden op een kindje was mijn motivatie. Want plassen in zo'n pot en die geur heeft zeker wat positieve motivatie nodig.
Het idee dat ik iemand de kans kon bieden op een kindje was mijn motivatie!
Ik was zo gezegend met 4 mooie kindjes dat ik mij bij de 4e had laten steriliseren. Maar na 2 jaar begon het te knagen en was de wens en het verlangen zo vreselijk groot. IVF was mijn enige optie op een 5e kindje. Het was een slopende tijd, ziekenhuis in, ziekenhuis uit, echo op echo, spuit na spuit. Maar na heel wat werk en ook zeker veel verdriet was ik een jaar later zwanger. En naast mijn geluk kon ik maar aan 1 ding denken, opnieuw plassen voor Moeders voor Moeders. Want ik heb niet alleen anderen geholpen, maar anderen ook mij. Zonder jullie en zonder medicijnen was mijn prachtige dochter er nooit gekomen. En een extra leuk feitje: de informatrice van Moeders voor Moeders was alle keren dezelfde persoon, leuk weerzien!
