Ervaring verloskundige Mariël Croon

Vier stuitbevallingen en zes tweelingen

Het is alweer enkele jaren geleden dat ik in Malawi werkte als verloskundige, een maand lang. Als ik eraan terugdenk, ben ik eigenlijk nog steeds geschokt over het genadeloos harde leven dat de vrouwen doormaken. Sommigen baarden zes keer om één kind te kunnen houden, zo hoog is de babysterfte er.

Urenlang volledige ontsluiting

Als ik ’s ochtends vroeg op de afdeling kwam, waren er altijd meerdere vrouwen die al urenlang volledige ontsluiting hadden. Dan was het maar de vraag of de baby nog leefde. De verloskundigen hadden dan gewoon geen tijd gehad.Soms waren er op zo’n nacht wel twintig bevallingen, die ze met z’n tweeën moesten doen. En omdat er zo’n enorm tekort was aan geschoold personeel, deden verloskundigen niet zelden twee diensten achter elkaar. Ze waren dan 24 uur in touw…

Tazirwa

Daarom was ik zo blij dat Moeders voor Moeders de opleiding voor verloskundigen in Malawi wilde ondersteunen. Elf verpleegkundigen stelden ze in de gelegenheid om verloskundige te worden. Die zijn inmiddels afgestudeerd! Ik belde de kersverse verloskundige Tazirwa Chipeta (26) voor een interview. Tazirwa is net voor de tweede keer zelf moeder geworden, haar baby is zeven weken. Haar oudste dochter is twee jaar en tien maanden. Toen ze de opleiding tot verloskundige volgde en ze in het binnenland stage moest lopen, nam ze haar dochtertje en een nanny mee. Het meisje kreeg immers nog borstvoeding.

Auto: grote luxe

Tazirwa heeft een autootje, een grote luxe in Malawi. “Daar heb ik voor gespaard”, vertelt ze. “Anders kan ik niet op tijd op mijn werk zijn.” De verloskundigen in Malawi verdienen zo weinig dat ze in de buitenwijken van de stad moeten wonen, in een hutje of in het beste geval in een stenen huisje. Met de minibus duurt de reis vaak wel anderhalf uur. Waarom Tazirwa graag verloskundige wilde worden? Vanwege het enorme tekort aan geschoold medisch personeel, vertelt ze me. “Nu ben ik volledig bevoegd: ik kan zelfstandig bevallingen begeleiden. Ook stuitbevallingen en tweelingen.” Dat vervult mij met ontzag, want in Nederland doen we dat niet als verloskundigen. Stuiten en tweelingen, dat is gynaecologenwerk.

Hoge vruchtbaarheid

Tazirwa deed vier stuitbevallingen en maar liefst zes tweelingbevallingen in dat ene jaar van haar opleiding. Ik herinner me dat er véél tweelingen werden geboren in Malawi, net als drielingen! Die zien we bij ons nauwelijks. “De vruchtbaarheid is hier hoog”, is Tazirwa’s verklaring. Het is wrang, maar dat moet misschien ook wel, in een land waar de babysterfte zo hoog is. De opleiding vond Tazirwa ‘exciting’. De lessen waren ‘meaningful’, vertelt ze, en ze heeft veel praktische vaardigheden geleerd. Wel was het keihard werken: de opleiding bevatte stof voor twee leerjaren, maar het moest in één jaar gebeuren.

Zóveel geleerd

Tazirwa kreeg haar praktijkopleiding in Bwaila hospital, op de afdeling waar ik twee jaar geleden zelf meedraaide. Ze werd begeleid door Rachel, mijn Engelse collega die daar een aantal jaar werkt. “Door haar ben ik echt een goede verloskundige geworden”, vertelt Tazirwa. “Ze heeft ons zóveel geleerd.” 
Als haar zwangerschapsverlof weer voorbij is, gaat Tazirwa weer aan het werk. Ze verheugt zich erop. En ze wil graag nog één ding zeggen tegen Moeders voor Moeders: “Thank you! Jullie hebben hiermee belangrijk werk gedaan. Ik ben nu volledig bevoegd. Dat is heel belangrijk in ons land.”

Mariël Croon