Wij hebben altijd een wens gehad om ouders te mogen worden. Toen wij elkaar tegen kwamen hadden we het er ook vrij snel over. Wil jij later kinderen? Na bijna 1 jaar zelf proberen zwanger te raken zonder succes zijn we naar de dokter gegaan. Zelf dacht ik iets zit er niet goed. Na een aantal onderzoeken was bij mijn man alles in orde en bij mij dus niet. Mijn telefoon ging over en ik dacht misschien een verstopte eileider als uitslag te krijgen (was in de coronatijd). "We hebben de uitslag binnen en uw FSH hormoon is aan de hoge kant" werd mij verteld. Dat betekent dat ik nog niet in de overgang zit, maar wel er tegenaan. De grond zakte onder mijn voeten vandaan. Hoe dan? Ik ben pas 33 jaar! Kan ik nog wel zwanger worden? Totale paniek.
Het kon nog wel jaren duren die overgang dus we konden wel verder. Ik moest Gonal F gaan spuiten. Na 3 IUI trajecten was ik nog niet zwanger dus nog 1 x proberen en dan overstappen op IVF. Maar ik was er niet gerust op vanwege die uitslag maar na de 4e IUI behandeling was ik toch ZWANGER! Wauw, wat was dat geweldig. Dus heb ik mezelf gelijk aangemeld voor Moeders voor Moeders. Ik wist hoe het was om moeilijk zwanger te worden dus nu kon ik zelf iets betekenen voor andere vrouwen. De informatrice kwam toen nog aan huis voor een gesprek. Wel op gepaste afstand en met mondkapje vanwege de corona.
In november 2021 zijn we trotse ouders geworden van een dochtertje. Toen zij inmiddels weer 1 jaar oud was wilde we graag voor een tweede kindje gaan en had ik weer mijn 1e IUI poging. Na 3x niet zwanger zijn we overgegaan op IVF. Wederom hormonen gespoten maar wat een teleurstellingen. Mijn FSH hormoon was ook weer anders. Ik had nu wel een goede uitslag. Raar maar waar, er was verder geen verklaring voor. Bij de 1e IVF poging was er maar 1 embryo, en bij de 2e waren er maar 2. Beide pogingen resulteerde helaas niet in een zwangerschap. Dus we hadden nog maar 1 poging over. Toen kreeg ik andere medicatie, namelijk Meriofert. Deze medicatie kon voor betere kwaliteit eicellen zorgen, want die van mij waren niet zo goed. Maar helaas. Ik werd toch weer ongesteld. We waren er kapot van.
Toch besloten we om er helemaal mee te stoppen want hoe ver gingen we er anders mee door, tot waar trekken we dan de grens? Laten we kijken naar wat we wél hebben. Maar moeilijk was het zeker, je scheurt het gedroomde plaatje doormidden. Mensen zeiden: "Maar je hebt er toch al één?" Dat klopt, maar dan mogen we toch wel de wens voor een tweede kindje hebben?
In juni 2024 hebben we definitief de knoop doorgehakt te stoppen met behandelingen en toen raakte ik in januari 2025 spontaan zwanger! Waaaauw, is dit echt? Drie testen verder, we konden het gewoon niet geloven! We waren helemaal overdonderd. Ik heb toen gelijk weer contact opgenomen met Moeders voor Moeders want ik wilde dolgraag weer iets betekenen voor wensouders bij wie zwanger worden ook niet vanzelf gaat. Tegenwoordig gaat het intakegesprek via de telefoon en dat is ook helemaal goed gegaan. Het is een kleine moeite maar een ontzettend mooie grote bijdrage. Voor mij was het ook totaal geen belemmering om urine op te vangen. Er worden duidelijke afspraken gemaakt over de ophaaldagen en zo. En je gunt iedereen dat de wens uit mag komen om zwanger te worden. Mijn verhaal wilde ik delen omdat er zoveel vrouwen moeilijk zwanger raken. Zelf ben ik er vrij open over geweest uiteindelijk en vond dat erg prettig en gaf het mij meer lucht. Heel veel steun gehad van alle kanten. Familie, vrienden en collega's. Hopelijk helpt mijn verhaal anderen die eenzelfde traject door moeten maken.
