inloggenHet verhaal van Wendy
Mijn man en ik, dat is een leuk verhaal. Tijdens onze eerste date zei hij dat hij een huisdier had. Ik werd nieuwsgierig en hij zei: ‘raad maar!’ Dus goed, ik: ‘kat, hond, hamster, vogel, paard…’ Uiteindelijk bleven er weinig opties over. ‘Eueh…tarantula…?’ Bleek het een schildpad te zijn! Maar toen ik vroeg hoe die heette bleek ‘ie nog geen naam te hebben. Dus daar heb ik natuurlijk werk van gemaakt.
“Je kunt andere vrouwen helpen met dat te bereiken wat jou al gelukt is”
Ik hoorde over Moeders voor Moeders tijdens het bezoek aan de verloskundige. Ze vertelde dat je door je urine op te vangen andere vrouwen kunt helpen ook zwanger te worden. In de urine van pril zwangere vrouwen zit namelijk het hCG hormoon en van dat hormoon worden medicijnen gemaakt voor vruchtbaarheidsbehandelingen. Toen ik dat hoorde, zei ik: ‘Stop maar, stop maar, natuurlijk doe ik mee. Waar kan ik mij aanmelden?’ Je kunt andere vrouwen helpen met dat te bereiken wat jou al gelukt is. Hoe bijzonder is dit!
Toch even die kan erbij
Zelf heb ik geluk gehad. Na ons huwelijk besloten wij ervoor te gaan, nog geen vier maanden later was ik in verwachting! Dit hadden wij allebei niet verwacht. Veel vrouwen in mijn omgeving hebben hormonen gehad of proberen al jaren zwanger te worden. Toen wij besloten dat wij een kindje wilden en ik toch weer ongesteld werd, was ik teleurgesteld en verdrietig. En ik besefte mij dat heel veel vrouwen dit gevoel maand na maand, soms jaar na jaar ervaren. Toen ik mijn steentje bij kon dragen heb ik er echt een sport van gemaakt om zoveel mogelijk urine op te vangen. Extra drinken om maar nog een keer thuis te kunnen plassen. Na het werk ook snel naar huis. Toch even die kan erbij pakken, ook als je heel nodig moet. Dat soort dingen.
Eén keer ben ik vergeten om de flessen buiten te zetten. Iets met zwangerschapsdementie 😊. Je krijgt keurig elke week een mailtje met daarin een tijdsindicatie wanneer de chauffeur de flessen komt wisselen, en ik had het mailtje wel gezien…en ja. Lag er een kaartje in de bus dat de chauffeur langs was geweest, maar de flessen niet had aangetroffen. Er werd een ander tijdstip ingepland. In de stromende regen heb ik de flessen toen alsnog buitengezet! Wat ik ook heel fijn vond is dat je er een discrete tas bij krijgt. Wij hadden het niet meteen aan de buren verteld, maar dankzij de tas heb ik toch ongemerkt kunnen sparen. Alles was zo goed geregeld. Ik twijfel er niet aan om een volgende keer weer mee te doen!
"Als je niet meedoet, heb je echt iets gemist."
Ik heb tot en met de 16de week doorgespaard. Door mijn ochtendmisselijkheid was het niet altijd feest, maar ik vond het heel belangrijk om door te gaan. En hey, ook die misselijkheid hoorde bij wat mij gelukkig gegund was, want er zit wel een baby in mijn buik. Dit is helaas niet voor iedereen de realiteit. De kwaaltjes betekenen dat het goed gaat. Zo zie ik het ook wel weer. En tegen alle zwangere vrouwen in mijn omgeving zeg ik dat ze allemaal mee moeten doen met Moeders voor Moeders. Want als je niet meedoet, dan heb je echt iets gemist!
De schildpad? Ja, die is er zeker nog! Hij heet Timmy. Timmy is inmiddels 30 en behoorlijk groot geworden ook. En wij hebben straks ook een mooi verhaal om aan de kleine te vertellen. Het begon allemaal eens…met een schildpad. Dat is onze trots!