inloggenErvaringsverhaal José
José heeft twee baarmoeders én PCOS. Er was een IVF-behandeling nodig om zwanger te raken. Haar zoontje werd ook nog eens zeven weken te vroeg geboren. José: “Vanaf mijn zestiende wist ik dat kinderen krijgen voor mij waarschijnlijk niet vanzelfsprekend zou zijn. Ik heb namelijk twee baarmoeders, met elk één eileider. In een van de twee baarmoeders mocht ik niet zwanger worden, omdat de rechterkant van die baarmoedermond niet volgroeid is. Daarom is de eileider aan die kant dichtgemaakt. Later bleek dat ik ook nog PCOS heb, waardoor ik geen eisprong had.”
Echte kans
“Met hormonen is geprobeerd om mijn eisprong op te wekken. Die hormonen veranderden mij in iemand die ik niet was, en ook niet wilde zijn. Het waren echt monsters. Toen het op die manier niet lukte, mochten we met IVF starten. Na drie jaar voelde dat voor ons als onze eerste echte kans. Na de eerste punctie kreeg ik last van hevige overstimulatie, ik werd opgenomen in het ziekenhuis. Daar vertelden ze me dat een zwangerschap uitgesloten zou zijn.”
Zwanger
“Toen we daarna op vakantie gingen, kwam mijn menstruatie maar niet. De test die ik deed, was negatief. In het ziekenhuis hebben ze toen een week later nog een bloedtest gedaan, omdat ik nog altijd niet ongesteld was. ’s Middags belden ze met de uitslag: ‘Je bent hartstikke zwanger!’ Dat kwam compleet onverwacht, maar we konden ons geluk natuurlijk niet op. Onze kinderwens was zo enorm groot.”
Controles
“Bij de eerste echo bleek dat het vruchtje in de verkeerde baarmoeder zat. Omdat de baarmoedermond daar aan de rechterkant dus niet volgroeid is, was er een groot risico dat ons kindje te vroeg geboren zou worden. Hoe het vruchtje in de verkeerde baarmoeder terecht is gekomen weten we tot op de dag van vandaag niet, want het zou in de goede baarmoeder zijn teruggeplaatst na de IVF-behandeling. Er volgde een heel onzekere tijd, waarin ik eens in de twee weken een controle kreeg.”
Onwerkelijk
“Ik was net 23 weken zwanger toen ik ineens een slijmprop verloor. De baarmoedermond was ook een heel stuk korter geworden, dus ik moest in het ziekenhuis blijven. Op dat moment dachten ze dat ik zou gaan bevallen. Gelukkig hebben ze het kunnen rekken tot 33 weken; ik heb uiteindelijk tien weken in het ziekenhuis gelegen. Mijn zoontje is nu 18 weken oud. Het is in alle opzichten een wonder dat hij er is. Onwerkelijk bijna. En het moederschap? Dat is nog mooier dan ik had verwacht.”
Wil je meer van deze prachtige verhalen lezen? Dat kan hier.